Rezerwat przyrody „Sine Wiry” to jedna z najczęściej odwiedzanych atrakcji turystycznych w Gminie Cisna. Malowniczy przełom rzeki Wetlinki, która przebija się przez skały tworząc głęboki wąwóz przyciąga w sezonie tysiące turystów. Jest to też kapitalna trasa biegowa, nawet dla początkujących biegaczy górskich. Niedaleko od rezerwatu można też odwiedzić piękną i tajemniczą cerkiew w Łopience.

Bieszczady od zawsze kojarzą się z zapachem dymu wydobywającym się z pieców zwanych retortami. Beztlenowe spalanie drewna pozwala na uzyskanie najwyższej klasy węgla drzewnego, wykorzystywanego później do produkcji leków, specjalistycznych filtrów lub kosmetyków. Z uwagi na dużą konkurencyjność węgla z Chin i Ukrainy tradycja wypałów powoli się kończy. Już w niedalekiej przyszłości zawód wypalacza może być tylko historią.

Punkty widokowe. Bieszczady to przede wszystkim piękne krajobrazy, dlatego tutejsze instytucje takie jak Urzędy Gmin, Starostwa Powiatowe czy nadleśnictwa często w atrakcyjnych miejscach budują punkty, pomosty czy wieże widokowe. Olbrzymie połacie lasu, niekończące się pasma górskie i nieliczne osady w dolinach tworzę malowniczy krajobraz tych gór.

Lasy Państwowe, wychodząc naprzeciw dużemu ruchowi turystycznemu budują trasy widokowe i ścieżki edukacyjne. Te drugie najczęściej są wyposażone w tablice edukacyjne, z których możemy się dużo dowiedzieć o otaczających nas lasach i pracy leśników. Korzystanie z tych atrakcji zawsze jest bezpłatne.

Bieszczadzka Kolejka Leśna dzisiaj. W grudniu 1994 r. kolejka wąskotorowa , będąca od prawie stu lat nieodłącznym elementem bieszczadzkiego krajobrazu, została wyłączona z eksploatacji. Powodem zawieszenia jej pracy w Lasach Państwowych były względy ekonomiczne. Powszechnie uważano, że powrót pociągów na szlaki jest niemożliwy, a ich kursowanie to nieodwracalna przeszłość. W lipcu 1996 roku, została ustanowiona Fundacja Bieszczadzkiej Kolejki Leśnej. W skład...

Przy większości szlaków znajdziemy schronienie pod wiatą turystyczną. Część z nich jest przystosowana do palenia ognia. Możemy skorzystać z miejsca ogniskowego czy pieca, oraz przygotowanego przez leśników drewna. Wypoczynek i drewno, na wiatach należących do Lasów Państwowych zawsze są bezpłatne.

Co roku wczesna wiosną jelenie zrzucają poroże. Najwcześniej pozbywają się swej ozdoby najmocniejsze byki, później te słabsze. Zbieranie poroży to częsty sposób zarobku dla mieszkańców, ale i turysta może natknąć się na takie znalezisko. Poroże można zbierać, jednak trzeba pamiętać, że nie wolno nękać i tropić jeleni podczas jego poszukiwań.

Eksploatacja lasów bieszczadzkich  i transport drewna wymagały budowy linii kolejowej. Zamierzenia budowy normalnotorowej linii z Łupkowa w kierunku Cisnej nie zostały zrealizowane przede wszystkim z uwagi na trudny teren i duże koszty. Wtedy właśnie narodził się pomysł na budowę linii wąskororowej, o prześwicie toru 760 mm, z Nowego Łupkowa do Majdanu, którego uruchomienie nastąpiło w styczniu 1898 roku – w kolejnych latach...

Wilk to jeden z symboli bieszczadzkiej przyrody. Jest to gatunek bardzo rodzinny, który tworzy świetnie zorganizowane grupy zwane watahami. Najliczniejsze watahy spotykane w Bieszczadach to nawet 20 osobników. W zimowe wieczory można usłyszeć wycie wilków. Słuchanie odgłosu polujących wilków to naprawdę fantastyczne przeżycie, przywracające u człowieka pierwotne instynkty.

Owoce runa leśnego. Jesienną wycieczkę do lasu można połączyć ze zbieraniem jeżyn, malin, jagód oraz przede wszystkim grzybów. Bieszczadzkie lasy słyną z prawdziwków, podgrzybków i rydzów. Te ostatnie najczęściej można spotkać przy górskich strumieniach. Smażone na maśle rydze są uważane za kulinarny rarytas.

Salamandra plamista nazywana była kiedyś jaszczurem ognistym. Wierzono, że młode salamandry rodzą się w ogniu i stąd żółte plamy na ich ciałach. Najczęściej możemy je spotkać w pobliżu strumieni, szczególnie w deszczowy, wilgotny dzień. Gatunek ten objęty jest w Polsce ochroną.

Wysoko w górach możemy spotkać fantazyjne formy drzew. Zmagajace się z ciągłym wiatrem i śniegiem buki tworzą tak zwaną formę pastwiskową. Wyłaniajace się z mgły różnego rodzaju dziwolągi tworza magię Bieszczadów.

Rezerwat przyrody „Sine Wiry” to jedna z najczęściej odwiedzanych atrakcji turystycznych w Gminie Cisna. Malowniczy przełom rzeki Wetlinki, która przebija się przez skały tworząc głęboki wąwóz przyciąga w sezonie tysiące turystów. Jest to też kapitalna trasa biegowa, nawet dla początkujących biegaczy górskich. Niedaleko od rezerwatu można też odwiedzić piękną i tajemniczą cerkiew w Łopience.

Niedźwiedź brunatny to największy występujący w Polsce drapieżnik. Jego najliczniejsza populacja zamieszkuje Bieszczady. Dorosły osobnik może osiągnąć nawet 400 kg wagi. W przypadku spotkania na trasie należy przede wszystkim zachować spokój, nie krzyczeć, nie uciekać tylko spokojnie się oddalić. Oprócz naprawdę wyjątkowych przypadków, np. niedźwiedzicy chroniącej młode czy osobnika pilnującego zdobyczy, spotkanie z niedźwiedziem nie jest niebezpieczne, jednak zawsze...

Zima to pora roku często nieodkryta przez większość turystów, a tymczasem to właśnie wtedy są najpiękniejsze widoki, szlaki są puste, a zdobycie szczytu w kilkumetrowym śniegu daje nieporównywalnie większą satysfakcję niż zwykłe, letnie wejście. Również bieganie zimą daje dużo radości. Należy pamiętać o stosownym ubiorze i dobrze dobranych do warunków pogodowych i terenowych butach.

Młode niedźwiadki rodzą się w zimie, podczas snu zimowego matki. Po przyjściu na świat są ślepe i głuche, ważą od 300 do 500 gramów. Najczęściej rodzą się dwa niedźwiadki, które do wiosny śpią otulone ciepłym futrem matki. Niedźwiedzie opuszczają gawrę w marcu, kiedy niedźwiadki są już w pełni samodzielne, jednak pozostają pod opieką matki nawet przez dwa lata. Często jeden...

Na trasie biegu często możemy spotkać różne tropy. Mając odpowiednią wiedzę możemy z nich wyczytać nie tylko gatunek zwierzęcia, które je zostawiło, ale także jego płeć, wagę czy nawet zamiary, gdyż inaczej porusza się jeleń uciekający przed pogonią, a inaczej gdy poszukuje pożywienia. Szczególnie dobrze widoczne są na świeżym śniegu lub błocie.

Żubr to największe zwierzę występujące w polskich lasach. Dorosły samiec może osiągnąć wagę 800 kg. W Polsce żyje ok. 2000 żubrów, z czego duża część w Bieszczadach. Gatunek ten po II Wojnie Światowej praktycznie wymarł, ale dzięki staranim polskich leśników i przyrodników udało się go przywrócić naturze. Spotkanie z żubrami nie jest niebezpieczne, ale nie należy się do nich zbliżać, gdyż...

Co roku wczesna wiosną jelenie zrzucają poroże. Najwcześniej pozbywają się swej ozdoby najmocniejsze byki, później te słabsze. Zbieranie poroży to częsty sposób zarobku dla mieszkańców, ale i turysta może natknąć się na takie znalezisko. Poroże można zbierać, jednak trzeba pamiętać, że nie wolno nękać i tropić jeleni podczas jego poszukiwań.